Van YOGA word je BLIJ!!!

Toen ik aan kwam fietsen bij het kinderdagverblijf hoorde ik de kinderen mijn naam roepen en juichen. Wat heerlijk om te merken dat ze blij met me zijn. Meestal gaan ze zich dan verstoppen maar omdat ik mijn yoga spulletjes en drinken nog moet pakken vinden ze het vaak te lang duren. Toch proberen ze onder de tafel te zitten tot ik binnen kom. Dan volgt een klein toneelstukje van mij met de leidsters. " Nou Tineke, er zijn geen kindjes vandaag". Voordat de leidster is uitgesproken vliegen ze onder de tafel vandaan en hangen ze aan mijn benen voor een knuffel. Ieder kind wil graag een aai over de bol en gehoord worden. Allemaal willen ze hun verhaal vertellen. De één over een uitstapje met opa en oma en de volgende zegt: "Ik heb bloed". Dit laatste is bij de kinderen héél belangrijk maar als ik daar teveel op inga dan gaat de hele les daarover dus zeg ik meestal: "dat gaat wel weer over hoor"!

Tijdens de les krijg ik soms spontaan van een kind een kus. Lief hé! Je kunt je voorstellen dat ik soms moe ben maar tegelijk héél veel energie krijg van die lieve kindjes.

Ik hoop nog lang van deze energie te kunnen genieten!!!!

Dit zijn de kleurplaten die na de laatste campingles zijn gemaakt. Het verhaaltje erboven gaat over Daniëlle die een eigen tentje heeft met haar eigen spulletjes. Dit verhaaltje heb ik voorgelezen na de les terwijl de kinderen lekker kunnen uitrusten op hun matje ( meditatie ). Je ziet dat het vasthouden van een potlood door iedereen anders wordt gedaan. Ik wijs de kinderen er soms op dat je het ook anders kan vasthouden. Na verschillende keren zie je dat de kinderen het anders gaan proberen. Ik vertel ze dat wanneer ze op school gaan schrijven het beter is om je potlood anders vast te houden.

De camping (2)

Het vervolg van de les over de camping vonden de kinderen heel erg leuk. We bouwden een Tent door te gaan staan met onze benen wijd en onze armen boven ons hoofd met de handen tegen elkaar. We bogen langzaam naar voren en liepen tussen onze voeten, met onze vingers, naar binnen in de tent en weer terug. Dan onze handen weer boven ons hoofd.

Op de camping staat ook een hele dikke Boom die je niet om kan duwen. Dat kunnen wij ook. Alle kinderen hielden met één hand de tafel vast en tilden één been op en zette die tegen hun knie. Toen ik vroeg om héél langzaam de hand van de tafel te nemen lukte dat bij erg veel kinderen. De trots op de gezichtjes, wanneer het lukt, spreekt boekdelen. Zo ontzettend leuk om te zien!!!

In de boom zit een Uil die heel goed kan zien. Hij zit, met zijn vleugels op zijn rug, de hele camping te bekijken. We gaan op onze hurken zitten met onze handen op onze rug in elkaar gevouwen. We kijken langzaam naar rechts en dan naar links. Slaan onze vleugels ( armen ) uit en vliegen weg naar een andere boom. Daar kijken we weer goed uit over de camping en vliegen weer weg.

Dan gaan we naar de vijver op de camping. Daar leeft een Kikker. Het op de hurken zitten en dan al springend héél hard KWAAK zeggen is iets wat kinderen willen blijven doen maar rust is óók belangrijk dus zeg ik dat ze maar heel rustig moeten gaan zitten want nu zijn ze geen kikker meer maar een Ooievaar die héél stil, op één poot staat. En die eet graag kikkers. Maar onze kikker zit lekker verstopt onder water dus die kan de Ooievaar niet op eten. Ik laat de kinderen tegen de muur staan en één voet tegen de muur zetten want een Ooievaar staat op één poot als hij staat te wachten. Zo kun je maar één voet zien en dat lukt ze héél goed. Ik laat dat ook bij mij zien en dan zeggen ze : "Waar is je andere voet nou?"

Dan is het tijd voor een verhaaltje en dan zeg ik altijd:" pak je sleuteltje maar om je mondje op slot te draaien, dan kun je goed luisteren en niet praten". Een jongetje die al vaker had meegedaan zei: "Ik heb geen sleuteltje meer nodig hoor! ik luister zo wel". Natuurlijk zei ik dat ik dat heel knap vond. Zo fijn dat kinderen zulke dingen zeggen!

De kinderen konden kiezen uit een kleurplaat met een Kikker, Ooievaar of Uil. Een meisje had een Kikker gekozen en zei: Ik vindt die Kikker wel erg groot en toen zei ik: " dan kun je misschien wel een kleine kikker ernaast tekenen". ( Ik verwachtte er niet zoveel van want ze is pas 3 jaar) Maar.... hup, een boog met twee kleine boogjes ernaast, ogen erin, twee pootjes met tenen en het was een kleine kikker. SUPER, wat was ik verbaasd!! Hieronder zie het resultaat.

Op de camping

Het is vakantie en heel veel mensen staan met hun tent op de camping. Ook in de tuin van het kinderdagverblijf staan tenten om het vakantiegevoel te ondersteunen. De kinderen vinden het prachtig en spelen daarom graag buiten in de tuin. Het weer wil helaas niet zo goed meewerken dus doen we de yogales binnen.

We beginnen, zittend, met het wakker maken van onze voeten en benen door er zachtjes op te slaan en dan laten we de tenen zwaaien. Onze voeten strekken we naar voren en zetten ze dan weer omhoog. Met onze voeten tegen elkaar laten we ze ruitenwisseren. Vrachtwagens hebben hele grote ruitenwissers dus leggen we onze benen heel wijd en bewegen we onze voeten naar binnen en naar buiten. Dan gaan we staan en gaan op onze tenen en hielen lopen. Het moeilijkste is om op de zijkant van je voeten te lopen maar we gaan het wel proberen. Eén keer met je grote tenen in de lucht en dan een keer met je kleine tenen in de lucht. De kinderen hebben hier moeite mee dus doen we het maar heel even. Het maakt hen bewust van de voeten, wat betekent dat ze minder met hun hoofd bezig zijn.

Omdat we graag een zonnetje zien begroeten we de zon door onze handen voor onze borst te houden. Dan gaan onze armen omhoog en onze buik naar voren zodat de zon onze buik warm kan maken. Dan buigen we naar voren met de handen bij de voeten zodat de zon onze rug warm kan maken. We komen dan heel langzaam omhoog en eindigen met de handen voor onze borst en zeggen: "Dank je wel zon, fijn dat je warm hebt gemaakt".

Eind van de week vertel ik over de rest van de les waarin een Boom, Uil, Kikker en Ooievaar in voorkomen.

Yoga "werkt "

Wanneer ik met een les begin laat ik de kinderen altijd eerst vertellen. Vaak hebben ze het over de wondjes op hun been of arm. Bloed is spannend! Als ik dan zeg dat het wel weer overgaat dan hebben ze al weer snel wat anders te vertellen.

Vandaag was er een jongetje die vertelde dat ze afscheid gingen nemen van Oma en dan naar Schiphol. Het afscheid was alleen anders dan ik had bedacht want hij vertelde dat ze zoveel mogelijk naar het ziekenhuis waren geweest maar dat het niet de goede kant opging. Ze ging n.l. dood. Ik vroeg dus of hij daar verdrietig over was. Na even denken zei hij: " Soms ga je in het ziekenhuis dood maar je kan er ook beter worden". Toen vertelde hij er direct achteraan dat ze nog maar 5 nachtjes hoeven te slapen voor ze naar schiphol gaan.

Zo mooi zo'n verhaal! Het viel me op dat de andere kinderen er zo stil naar luisterden.

Een ander jongetje had de tijd gebruikt om zijn broek vol te poepen wat behoorlijk stonk. Ik verstoor de les liever niet voor verschonen, zelf had hij er helemaal geen last van, dus liet ik het maar.

Na de les vertelde ik het tegen de leiding die direct zei : " Die Yoga werkt zeg! "

Het blijkt dat hij heel moeilijk poept en er pijn van heeft. Nu had hij gepoept zonder problemen en tijdens de vorige Yoga les ook al.  



Piraten

Deze week waren we Piraten die naar een eiland gingen.

Ik vroeg de kinderen hoe een Piraat eruit ziet en al snel zei een jongetje: "Hij heeft een lapje voor zijn oog".

Dus we gingen eens proberen hoe dat moet zijn, met één oog kijken.

Ik vroeg of ze één hand voor een oog wilden doen en of ze zo genoeg konden zien. Iedereen zei dat ze alles konden zien. Toen vroeg ik of ze dat oog dicht wilden doen en of het dan donker was. Jaaaaaa, zeiden ze. Doe dan maar weer gauw je oog open en je hand weg. Dit herhaalde ik met het andere oog. De kinderen gingen direct laten zien dat ze ook konden knipogen. Dat was voor heel wat kinderen best lastig maar het is een mooie oefening voor je ogen.

Toen vertelde ik dat een Piraat soms ook één houten been heeft, dus dat hij op één been staat. Net als de boom gingen we proberen op één been te staan. Sommigen hebben dan even de tafel nodig voor steun maar als het ze lukt om voorzichtig de tafel los te laten en ze op één been staan, zie je de oogjes glimmen. Natuurlijk ben ik ook erg trots op de kinderen en zeg dan ook dat ik ze ontzettend knap vind.

Foto's van Zomerfeest 2012

Wat is er leuker dan Yoga in de tuin!!