Toen ik aan kwam fietsen bij het kinderdagverblijf hoorde ik de kinderen mijn naam roepen en juichen. Wat heerlijk om te merken dat ze blij met me zijn. Meestal gaan ze zich dan verstoppen maar omdat ik mijn yoga spulletjes en drinken nog moet pakken vinden ze het vaak te lang duren. Toch proberen ze onder de tafel te zitten tot ik binnen kom. Dan volgt een klein toneelstukje van mij met de leidsters. " Nou Tineke, er zijn geen kindjes vandaag". Voordat de leidster is uitgesproken vliegen ze onder de tafel vandaan en hangen ze aan mijn benen voor een knuffel. Ieder kind wil graag een aai over de bol en gehoord worden. Allemaal willen ze hun verhaal vertellen. De één over een uitstapje met opa en oma en de volgende zegt: "Ik heb bloed". Dit laatste is bij de kinderen héél belangrijk maar als ik daar teveel op inga dan gaat de hele les daarover dus zeg ik meestal: "dat gaat wel weer over hoor"!
Tijdens de les krijg ik soms spontaan van een kind een kus. Lief hé! Je kunt je voorstellen dat ik soms moe ben maar tegelijk héél veel energie krijg van die lieve kindjes.
Ik hoop nog lang van deze energie te kunnen genieten!!!!
Dit zijn de kleurplaten die na de laatste campingles zijn gemaakt. Het verhaaltje erboven gaat over Daniëlle die een eigen tentje heeft met haar eigen spulletjes. Dit verhaaltje heb ik voorgelezen na de les terwijl de kinderen lekker kunnen uitrusten op hun matje ( meditatie ). Je ziet dat het vasthouden van een potlood door iedereen anders wordt gedaan. Ik wijs de kinderen er soms op dat je het ook anders kan vasthouden. Na verschillende keren zie je dat de kinderen het anders gaan proberen. Ik vertel ze dat wanneer ze op school gaan schrijven het beter is om je potlood anders vast te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten